Turkish

Translated by Gurgenc Korkmazel

İPLİK

Emin Gizenel’e

Seni düşünüyorum şehrin öbür tarafında.
Benimkiyle aynı değil tarihin
Ama aynı şehirde büyüdük ikimiz de.
Şehrimiz değilse de birleştik biz, en sonunda.
Bizi bölen iplikle ördük varlığımızı.
Basamaklar kurduk birlikte yukarı çıkmak için.
Ve dönüş yolunu bulabilmek için izler bıraktık arkamızda
Çölde yaşayanların yaptığı gibi.

Yıllar yumuşattı yüreğimizi ve tutkumuzu.
Her yolculukta duyularına giden patikaları arayan
Gezginlere benziyoruz şimdi.

Yeni işaretlere bakıyoruz bugün
canlı tutuyorum ayrıntıları“Kalbimin şehrinde”;
Kokularla dolu hava, sokaktaki çığlıklar ve kahkahalar
Yaralar ve ağlayışlar, ikiye ayırdıkları yerde
Büyüyen dikenler gibi hepsi de.
Acımasız bir yüzü var sınır boyunun.

Bu nedenle düşünüyorum seni gecede
Tarihimizin farklı ipliklerini birleştiriyor şehir.
Komşunun damında uçuyor uçurtma.
Göremesem de onu sıkı tutan ipliği
Biliyorum orada.