ΛΙΛΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ

για τον κορονοϊό

Μπήκαμε στο Σεπτέμβρη του δυο χιλιάδες είκοσι, μα το καλοκαίρι μας ακολουθεί κατά πόδας, δε λέει να μας αφήσει ήσυχους, κάθισε στους ώμους μας βαρύ κι απρόσκλητο. Ολόκληρο το νησί υπό τον κλοιό καύσωνα. 43 βαθμοί κελσίου σήμερα στη Λευκωσία. Κάθομαι στο μπαλκόνι. Η υγρασία κάθεται δίπλα μου, πάνω στο τραπεζάκι, μέσα στον καφέ, στα μαλλιά μου, στα ρούχα μου. Στον απόηχο των πρωινών ειδήσεων οι πρώτες ανακοινώσεις: Κόκκινη Προειδοποίηση^.  για τον καιρό, για την αύξηση των κρουσμάτων κορωνοϊού, για τις απειλές των Τούρκων. Τόσο πολύ κόκκινο στη ζωή μας! Όχι όμως το κόκκινο της αγάπης ή του έρωτα. Το κόκκινο της φωτιάς που κατέκαψε πάλι μεγάλες εκτάσεις πρασίνου στα βουνά της Πάφου, κόκκινο του αίματος που χύνεται καθημερινά στη γειτονιά μας -της μεσογείου-, κόκκινο ανάμεικτο με μαύρο, με ροζ, με πράσινο, με πορτοκαλί, με κίτρινο^. η απεικόνιση του «όμορφου» ιού που τον ονόμασαν κορώνα και πρόθεσή του είναι να καθίσει σε όσα περισσότερα κεφάλια, να τρομάξει την ηρεμία, την υγεία, την άνεση και την καλοπέρασή μας.

Μου κάνει παρέα σιωπηλά^. κάθεται μαζί μου στο μπαλκόνι, κυριαρχεί στην πρωινή οθόνη της τηλεόρασης και με παγερό βλέμμα, ανικανοποίητο, επιτακτικό, θεμελιώνει την παρουσία του… νοσοκομεία ασφυκτικά γεμάτα, μνήματα πολλά, χωρίς ονόματα.

Πήρα το μπλοκάκι^.  ο κορωνοϊός^. δε μπορώ να γράψω, να τον περιγράψω, να τον διασπάσω, να τον διαγράψω, να τον εξαφανίσω. Ξαναπιάνω το ποίημα, γράφτηκε ενόσω στο Λονδίνο, αρχές του Μάρτη… και γω που νόμιζα πως μέχρι σήμερα θα είχαμε απαλλαγεί απ’ αυτόν…

 

Μέτρα προστασίας

 

Στην τηλεόραση πανικοβλημένες συζητήσεις

για τον κορωνοϊό

Αυτή την ώρα η Άπω Ανατολή κοιμάται

Εκκλήσεις: με το άγγιγμα του νερού διαλύεται ο ιός

αρνήσου να σφίξεις το χέρι του άλλου

αρνήσου την αγκαλιά, το φιλί του

τα ράφια τροφίμων γυμνά

τα σχολεία σίγησαν

αναλύσεις, γραμμικές παραστάσεις

σε πόσους κατοικεί ο έγχρωμος ιός

πόσους έχει αποτελειώσει

Ο παγκόσμιος χάρτης με όλες τις χώρες

μουντζουρωμένες

 

Στο πρώτο κανάλι ο Πρωθυπουργός

εξάγγειλε μέτρα προστασίας

Είμαστε ξοφλημένοι, σκέφτηκα

ο κορονοϊός είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης ασυδοσίας

ανοίξαμε λογαριασμό με τον θάνατο

 

Κλείστηκα στο δωμάτιό μου, δύο επί δύο

μια στρυμωγμένη τουαλέτα στη λονδρέζικη σιωπή

στο διπλανό κανάλι ένα ζευγάρι

αντάλλαζε χάδια και ξέπνοα φιλιά

 

Έξω από την οθόνη η ζωή συνεχιζόταν 

ο ουρανός δεν σταμάτησε να βρέχει

τα σύννεφα έπαιζαν το κομμάτι τους

κι ο ήλιος δεν μπορούσε να ξεμυτίσει 

 

Έσβησα το φως, πάτησα το τηλεκοντρόλ 

κι όλα εξαφανίστηκαν  

τα μάτια του μυαλού μου

μπήκαν στο σύθαμπο ενός κόσμου

απόκοσμου.